Όποιος δάσκαλος έχει ...απολύσει μαθητές της Έκτης τάξης, σίγουρα τις έχει ακούσει:
Οι τρυφερές:
Κυρία/κύριε, σας αγαπάμε πολύ!
Θα μας λείψετε!
Οι δραματικές:
Κυρία, πώς θα σας χάσουμε, που σας είχαμε συνηθίσει κάθε μέρα;
Αχ, κυρία, τι θα κάνουμε χωρίς εσάς;
Οι διπλωματικές:
Κυρία, εσείς δεν μπορείτε να διδάξετε στο Γυμνάσιο;
Να μείνουμε ακόμη μια χρονιά στο δημοτικό;
Οι υποσχέσεις:
Κυρία, θα ερχόμαστε να σας βλέπουμε συνέχεια.
Δε θα σας ξεχάσουμε ποτέ!
Οι αυτάρεσκες:
Κυρία, η επόμενη τάξη που θα πάρετε, λέτε να είναι τόσο καλή όσο εμείς;
Οι πανηγυρικές:
Απολύομαι!
Επιτέλους, Γυμνάσιο!
Οι απροσδιόριστες:
Κυρία, (κλάμα) εμείς που ...(κλάμα) και τώρα ....(κλάμα)...
Οι ...δικές μας
Κυρία, είναι υποχρεωτικό να κλάψουμε;
Κυρία, δεν με απολύετε. Παραιτούμαι!
"Παραιτούμαι!" Καλό! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυθεντική ατάκα του Αφεντούλη.
ΔιαγραφήΠάντως εγώ τον συμβούλεψα να δεχτεί την απόλυση για να πάρει και την αποζημίωση(παγωτό). :))