Θέρους γαλαντομία
Σου 'χω κρατήσει πολλά ακόμη πεσκέσια:
μια ακρογιαλιά, απ' όλους κρυφή, μόνο για σένα που θα την ανακαλύψεις
ένα κοχύλι, τόσο σπάνιο, που θα το ζήλευε κι ο Σολομώντας
ένα βότσαλο, που χρόνια το λειαίνω για σένα, μέχρι να δείχνει στα μάτια σου πετράδι
μια φεγγαράδα πλανεύτρα, για μια νύχτα μυστηριακή
αρώματα από γιασεμί και νυχτολούλουδο, να σε μεθύσω
ήλιο τρεχούμενο, για να σε λούσει απ' την κορφή ως τα νύχια.
Μα το στερνό και το καλύτερο:
μια υπόσχεση και μια ελπίδα, πως όλα τα αντέχεις κι όλα τα μπορείς
πως κατοικείς σ' ένα νερένιο κάστρο
και μ' ένα μόνο του χεριού σου γνέψιμο
αρχίζουνε χοροί και πανηγύρια
γοργόνες βγαίνουν στη στεριά και γλαροπούλια κρώζουν
και τα δελφίνια ανέμελα χορεύουνε για σένα.
Άντε λοιπόν, δώσε σινιάλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ό,τι πεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου ...
όταν δε θα το περιμένεις...
Χιουμοράκι...