Παιδιά του δημοτικού εμείς, αφού χορταίναμε το παιχνίδι στα σοκάκια, ζητούσαμε επιτακτικά θαλασσινό μπανάκι. Βλέπετε, δεν είχαμε την τύχη να μένουμε σε παραθαλάσσιο μέρος.
Οι Κυριακές έδιναν την ευκαιρία που ψάχναμε. Και αφού δεν μπορούσαμε να έχουμε συχνά τη θάλασσα στη διάθεσή μας, οι εξορμήσεις μας είχαν το χαρακτήρα ημερήσιας εκδρομής.Και φυσικά, η προετοιμασία του φαγητού για όλη την ημέρα ήταν απαραίτητη, καθώς δεν ήταν εποχές ευημερίας.Τότε, τα ταπεράκια γέμιζαν του κόσμου τα φαγητά: κεφτεδάκια με πατάτες, σαλάτες, ντολμαδάκια,πίτες,τυριά και φρούτα... "Το μπάνιο ανοίγει την όρεξη" έλεγαν οι μανάδες μας και φαίνεται πως είχαν δίκιο.
Οι κοντινές παραλίες γέμιζαν ασφυκτικά, αφού οι περισσότερες οικογένειες ακολουθούσαν το ίδιο σύστημα. Τα αυτοκίνητα πάρκαραν σε κοντινά χωράφια, κάτω από τη σκιά των δέντρων,για να εξασφαλιστεί ο χώρος για το μεσημεριανό και για την ξεκούραση.
Η πρώτη βουτιά ήταν ανυπόμονη και ακολουθούσε παιχνίδι με όλα τα μέλη της οικογένειας για ώρες.Κι όταν χορταίναμε κάπως τη θάλασσα, μας άνοιγε η όρεξη για το περιεχόμενο των τάπερ, που μας είχε σπάσει τη μύτη από το πρωί που ετοιμαζόταν.
Για κανέναν άλλον λόγο δε θα συγχωρούσαμε τον μεσημεριανό υπαίθριο ύπνο των γονέων, παρά μόνο επειδή ξέραμε πως έπρεπε να περάσουν τρεις ώρες πριν μπορέσουμε πάλι να βουτήξουμε-για λόγους ασφάλειας.Στο μεταξύ σκοτώναμε την ώρα μας διαφωνώντας για το ποιος είχε μαζέψει το πιο ωραίο κοχύλι ή έκανε το καλύτερο μακροβούτι.
Το απόγευμα περιλάμβανε επανάληψη όλων των παραπάνω και απρόθυμα πια φεύγαμε όταν η ώρα είχε περάσει. Δε χρειάζεται να σας πω ότι κανένα αντηλιακό δε μας γλίτωνε από τη ροδοψημένη όψη της ...φραντζόλας-πολλές οι ώρες στον ήλιο βλέπετε! Οι θαλασσινές μας Κυριακές πάντα τελείωναν με επαλείψεις γιαουρτιού στο δέρμα, που ανακούφιζαν έστω και προσωρινά τα σουβενίρ της μέρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ό,τι πεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου ...
όταν δε θα το περιμένεις...
Χιουμοράκι...