Αν δεν είστε απ' αυτούς (αυτές) που κάνουν τακτική ...εκκαθάριση στα συρτάρια τους, μπορεί κάπου στο βάθος να κρύβετε αυτόν τον πολύτιμο ...φύλακα μυστικών της εφηβείας σας...Το λεύκωμα λέω!
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι: το λεύκωμα ήταν ένα τετράδιο με ωραίο εξώφυλλο και κενές σελίδες, μέσα στις οποίες ο ...ιδιοκτήτης έκανε διάφορες επίκαιρες ερωτήσεις:
"Τι είναι αγάπη;"
"Τι είναι φιλία;"
"Ποιο αγόρι/κορίτσι της τάξης μας σου αρέσει;"
"Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;" και άλλες πολλές.
Το λεύκωμα πήγαινε από χέρι σε χέρι, πάντα βέβαια σ' αυτούς που ήθελε να το δώσει ο κάτοχός του. Όσοι το έπαιρναν έπρεπε να απαντήσουν στις ερωτήσεις χρησιμοποιώντας κάποιο ψευδώνυμο.
Περιττό να σας πω ότι οι απαντήσεις τα είχαν όλα: ποιηματάκια,ακροστοιχίδες,χιούμορ,κοινοτοπίες, φιλοσοφίες,ψέμματα κι αλήθειες.
Εκείνο που είχαν σίγουρα ήταν η πεποίθηση ότι τίποτε απ' αυτά που γράφονταν εκεί μέσα δε θα άλλαζε με το πέρασμα του χρόνου.Το ίδιο αγόρι/κορίτσι θα μας άρεσε σε δέκα χρόνια, οι καλύτεροί μας φίλοι θα ήταν πάντα κοντά μας,η ζωή θα επαλήθευε τα όνειρά μας...
Ευτυχισμένη κι αισιόδοξη νιότη!
Αγαπημένη συνήθεια στα λευκώματα ήταν και τα σχόλια. Διάβαζες τι είχαν δηλώσει οι υπόλοιποι και σχολίαζες ανάλογα. Αν ήσουν πειραχτήρι,έδινες συχνά το "παρών" στα σχόλια (:D).
Στις τελευταίες σελίδες έπεφταν οι μάσκες και καθένας έγραφε το όνομά του δίπλα στο ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε.Έτσι,τα "μυστικά" δεν ήταν αληθινά μυστικά, αλλά ένας τρόπος για να στείλουμε τα μηνύματα στους ενδιαφερόμενους...
Έχει πάρει το μάτι μου μερικά ανάλογα λευκώματα να κυκλοφορούν στην τάξη. Φαίνεται πως η συνήθεια δεν έχει εκλείψει εντελώς.Δεν μπορώ βέβαια να μην παρατηρήσω ότι σε μεγάλο βαθμό τα λευκώματα τείνουν να υποκατασταθούν από τα social media, ακόμη και σε νεαρές ηλικίες. Καταλαβαίνω ότι κάθε γενιά έχει τους δικούς της τρόπους επικοινωνίας. Όμως, δεν μπορώ επίσης να μην επισημάνω ότι στα "σύγχρονα λευκώματα" οι μάσκες ίσως να μην πέφτουν ποτέ. Ίσως μάλιστα να κρύβουν λιγότερο ανώδυνα μυστικά...
