παιχνίδια από τα παλιά

Τα καλοκαιρινά παιχνίδια στην παιδική μου ηλικία είχαν ευτελή υλικά, αλλά πολλή φαντασία.
Το κοτσάνι από το φαγωμένο καλαμπόκι γινόταν "ελικοπτεράκι". Του καρφώναμε δυο φτερά από κότα στο κέντρο (όχι, δεν ξεπουπουλιάζαμε τις κότες, αλλά τα βρίσκαμε στην αυλή), το πετάγαμε ψηλά και απολαμβάναμε το στριφογύρισμά του καθώς έπεφτε πάλι κάτω. Συχνά κάναμε και διαγωνισμούς για το ψηλότερο πέταγμα ή το πιο εντυπωσιακό στριφογύρισμα.
Ένα αυτοσχέδιο μπουγέλο-νεροπίστολο γινόταν στο πι και φι με τα άδεια μπουκάλια από ξίδι ή υγρό πιάτων που τα γεμίζαμε νερό και το εκτοξεύαμε στους "αντιπάλους". Όταν πια το βαριόμασταν κι αυτό, τα μπουκάλια μετατρέπονταν σε ... καλλιτεχνικά εργαλεία, καθώς στοχεύαμε στο χώμα και ζωγραφίζαμε ή γράφαμε με το νερό τα ονόματά μας, τις ομάδες μας ή μερικά ...όχι και τόσο ευγενικά πράγματα.
Για το τέλος άφησα τα λασποκεφτεδάκια και τα λασποπιατάκια , αγαπημένο παιχνίδι κι αυτό. Φτιάχναμε μικρούς σωρούς από χώμα (όχι άμμο) και με τον αγκώνα μας ανοίγαμε μια μικρή λακούβα στο πάνω μέρος.Τη γεμίζαμε με νερό με προσοχή για να μη βγει , περιμέναμε λίγη ώρα να στραγγίσει και μετά αφαιρούσαμε το χώμα γύρω-γύρω και το λασποπιατάκι ήταν έτοιμο να υποδεχτεί τους ...πεντανόστιμους λασποκεφτέδες που είχαν μέσα αρκετά μυρωδικά της αυλής.
Τώρα που το σκέφτομαι, θαυμάζω την ψυχραιμία που έδειχναν οι μάνες μας όταν γυρνούσαμε το βράδυ στο σπίτι ευτυχισμένα, ξεθεωμένα, αλλά και θεοβρόμικα!

---