Σημαντικό πράγμα η μνήμη. Και εντελώς υποκειμενικό.Είναι ο φορέας του παρελθόντος εαυτού μας. Ό,τι μάθαμε, ό,τι νιώσαμε, ό,τι ήμασταν.
Όσο μεγαλώνει κανείς, η μνήμη έχει περισσότερο συσσωρευμένο περιεχόμενο, πιο πολλά δεδομένα. Οι παλιές μνήμες ανασύρονται πιο θολές, αλλά χωρίς να απογυμνώνονται από τον συναισθηματικό τους μανδύα. Βλέπετε υπάρχει κι αυτή η ωραιοποίηση του παρελθόντος, μια διαδικασία που μας ωθεί να το ανακαλούμε ως ωραίο και καλά καμωμένο ή ως λιγότερο άσχημο. Μηχανισμός άμυνας...
Θα περίμενε κανείς οι μνήμες από τα παλιά μας καλοκαίρια να μην είναι διακριτές μεταξύ τους:τα μπάνια που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, οι τόποι που μένουν ίδιοι. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι όλα τα βιώνουμε πιο έντονα. Ζούμε στο μάξιμουμ! Ή καλύτερα, ζούμε όπως θα επιλέγαμε.
Μερικά καλοκαίρια αποτυπώνονται πιο βαθιά στη μνήμη από άλλα. Κυρίως χάρις στα πρόσωπα, τους τόπους και τα συναισθήματα με τα οποία συνδέονται. Εκδρομές με φίλους, παλιές αγάπες, ταξίδια σε άγνωστα μέρη. Αυτά είναι που δημιουργούν μερικές από τις ωραιότερες αναμνήσεις μας, που τις ανακαλούμε όταν θέλουμε να νιώσουμε καλά.
Υποβοηθητικό ρόλο στο χορό των αναμνήσεων παίζουν οι φωτογραφίες. Έχετε προσέξει πόσο περισσότερο φωτογραφιζόμαστε το καλοκαίρι; Στην εποχή προ-φέισμπουκ οι καλοκαιρινές μας φωτογραφίες δεν ήταν τόσο για να δείξουμε ότι περνάμε καλά, αλλά πιο πολύ για μας, για να ενισχύουν την ανάμνηση των όμορφων στιγμών. Το ίδιο και τα αναμνηστικά που μαζεύαμε: πετραδάκια από κάποιες παραλίες, κοχύλια, ασυνήθιστα πράγματα. Τώρα, η βιομηχανία των σουβενίρ τείνει να τυποποιήσει και τις αναμνήσεις μας.
Το φετινό καλοκαίρι είναι ακόμη μπροστά μας. Αναρωτιέμαι αν θα φέρει κάτι αξιομνημόνευτο, κάτι να κρατήσουμε και να κρατηθούμε απ' αυτό αργότερα. Το ελπίζω!
φωτογραφίες: http://morguefile.com/archive#/?sort=pop&photo_lib=morgueFile
Λοιπόν έχω μια πολύ ωραία ανάμνηση από τις αναμνήσεις μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιο καλοκαίρι που κινδύνεψε η ζωή μου, με είχε κυριεύσει στην αρχή ο φόβος. Μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι, ό,τι είναι να γίνει θα γινόταν. Δεν εξαρτιόταν από εμένα, δεν μπορούσα να το ελέγξω και να το αποτρέψω κι έτσι έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα όμορφες στιγμές από το παρελθόν. Από τα παιδικά χρόνια, γλυκές οικογενειακές στιγμές, τα φοιτητικά χρόνια, έρωτες, φιλίες, σχέσεις. Πέρασαν μεμιάς από μπροστά μου αγαπημένα πρόσωπα. Ένιωσα απίστευτη ηρεμία και γαλήνη. Μπορώ να πω και ευτυχία. Για να καταλάβεις, αν έχεις δει το "Σινεμά ο Παράδεισος" ένιωσα όπως ο ήρωας στην τελευταία σκηνή. Ένας γνωστός μου έχει ως αγαπημένη φράση: "στη μνήμη μου οφείλω ότι είμαι" . Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι αλλά τις αναμνήσεις μου τις κρατώ και τις ανακαλώ πού και πού, ιδιαίτερα στα δύσκολα.
Αυτά τα ολίγα. Καλημέρα και Χρόνια Πολλά!
Καλημέρα και ευχαριστώ για τις ευχές!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ με την αγαπημένη φράση του φίλου σου, κάπως έτσι το σκέφτομαι κι εγώ.Χαίρομαι που οι όμορφες αναμνήσεις σου σε βοήθησαν στα δύσκολα και εύχομαι να δημιουργήσεις καινούριες, πιο δυνατές για να'χεις καβάτζα. :))