Σημαντικό πράγμα η μνήμη. Και εντελώς υποκειμενικό.Είναι ο φορέας του παρελθόντος εαυτού μας. Ό,τι μάθαμε, ό,τι νιώσαμε, ό,τι ήμασταν.
Όσο μεγαλώνει κανείς, η μνήμη έχει περισσότερο συσσωρευμένο περιεχόμενο, πιο πολλά δεδομένα. Οι παλιές μνήμες ανασύρονται πιο θολές, αλλά χωρίς να απογυμνώνονται από τον συναισθηματικό τους μανδύα. Βλέπετε υπάρχει κι αυτή η ωραιοποίηση του παρελθόντος, μια διαδικασία που μας ωθεί να το ανακαλούμε ως ωραίο και καλά καμωμένο ή ως λιγότερο άσχημο. Μηχανισμός άμυνας...
Θα περίμενε κανείς οι μνήμες από τα παλιά μας καλοκαίρια να μην είναι διακριτές μεταξύ τους:τα μπάνια που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, οι τόποι που μένουν ίδιοι. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι όλα τα βιώνουμε πιο έντονα. Ζούμε στο μάξιμουμ! Ή καλύτερα, ζούμε όπως θα επιλέγαμε.
Μερικά καλοκαίρια αποτυπώνονται πιο βαθιά στη μνήμη από άλλα. Κυρίως χάρις στα πρόσωπα, τους τόπους και τα συναισθήματα με τα οποία συνδέονται. Εκδρομές με φίλους, παλιές αγάπες, ταξίδια σε άγνωστα μέρη. Αυτά είναι που δημιουργούν μερικές από τις ωραιότερες αναμνήσεις μας, που τις ανακαλούμε όταν θέλουμε να νιώσουμε καλά.
Υποβοηθητικό ρόλο στο χορό των αναμνήσεων παίζουν οι φωτογραφίες. Έχετε προσέξει πόσο περισσότερο φωτογραφιζόμαστε το καλοκαίρι; Στην εποχή προ-φέισμπουκ οι καλοκαιρινές μας φωτογραφίες δεν ήταν τόσο για να δείξουμε ότι περνάμε καλά, αλλά πιο πολύ για μας, για να ενισχύουν την ανάμνηση των όμορφων στιγμών. Το ίδιο και τα αναμνηστικά που μαζεύαμε: πετραδάκια από κάποιες παραλίες, κοχύλια, ασυνήθιστα πράγματα. Τώρα, η βιομηχανία των σουβενίρ τείνει να τυποποιήσει και τις αναμνήσεις μας.
Το φετινό καλοκαίρι είναι ακόμη μπροστά μας. Αναρωτιέμαι αν θα φέρει κάτι αξιομνημόνευτο, κάτι να κρατήσουμε και να κρατηθούμε απ' αυτό αργότερα. Το ελπίζω!
φωτογραφίες: http://morguefile.com/archive#/?sort=pop&photo_lib=morgueFile