Μια διαφορετική χρήση για το πιο άφθονο φρούτο του καλοκαιριού είχαμε "ανακαλύψει" όταν ήμασταν παιδιά. Ήταν η κατασκευή καλοκαιρινών φαναριών.
Πηγαίναμε στο πιο κοντινό μποστάνι (αν το δικό μας ήταν μακριά), κόβαμε ένα καρπουζάκι μεσαίου μεγέθους (κατά προτίμηση στρογγυλό) και αφαιρούσαμε την κορυφή.
Τότε βάζαμε μπρος τα κουτάλια! Βγάζαμε μεγάλες κουταλιές από την ψίχα και την τρώγαμε , μέχρι να αδειάσει εντελώς το καρπούζι.
Σειρά είχε το μαχαίρι ! Με τη βοήθεια των γονιών μας ή με πολλή προσοχή χαράζαμε μάτια, στόμα, μύτη, δόντια και αφαιρούσαμε κομμάτια από τη φλούδα.
Ακολουθούσε η τοποθέτηση του κεριού στον εσωτερικό πάτο και φυσικά το άναμμά του.
Είναι περιττό να σας πω ότι τα καλοκαιρινά βράδια μας γέμιζαν με διασκεδαστικά φωτισμένες φατσούλες, που άλλοτε ήταν χαρούμενες, άλλοτε τρομαχτικές, άλλοτε στραβοφτιαγμένες.
Μερικές φορές μάλιστα οι γονείς μας έφτιαχναν μια συρμάτινη λαβή στην κορυφή, τοποθετούσαν και το ... καπάκι που είχαμε κόψει και έτσι μπορούσαμε να πάρουμε βόλτα τα φαναράκια μας και στις άλλες γειτονιές.
Δε θα ήταν άσχημη ιδέα να φτιάξετε κι εσείς κάτι ανάλογο...
Μόνο, προσοχή! Η βοήθεια των γονιών είναι απαραίτητη!